Jak to się mogło stać, że w granicach miasta powstaje półkilometrowa droga rowerowa i nikt nawet się publicznie nie zająknie na ten temat? Fakt, że inwestycja pojawiła się na zupełnym skraju miasta, wśród kilkunastu wykańczanych właśnie domków, ale dobra jakość tej drogi zachęca do zamieszczenia pochwał i krótkiej relacji z terenu. 

 Ulica Czarnieckiego (pewnie prawie nikomu jeszcze nieznana, bo do niedawna omijana szerokim łukiem z powodu strasznie błotnistych dróg) biegnie przez nowopowstające osiedle domków jednorodzinnych, ograniczone ulicą Żurawią i Poranną.

Przy okazji budowy układu drogowego nie zapomniano o drodze rowerowej. Wykonano ją z nawierzchni bitumicznej, na wszystkich wlotach ulic poprzecznych ścieżka jest obniżona poniżej przepisowego 1 cm.

Na razie brakuje oznakowania poziomego, a obecnie ruch rowerowy regulują tylko znaki stojące na krańcach.

Razić może także słupek znaku "ustąp pierszeństwa" stojący w skrajni ścieżki i nieco przekombinowana geometria ścieżki przed przejazdami przez ulice poprzeczne.

Wydaje się, że ul. Czarnieckiego będzie dobrym uzupełnieniem, tworzonej od lat w bólach i wciąż posiadającej wiele niedociągnięć, trasy dookoła jez. Ukiel (Krzywe), a także przykładem na to, że warto wykorzystywać generalne porządkowanie przestrzeni do wkomponowania infrastruktury rowerowej.